Hallo lieve mensen,

Hier ben ik met mijn eerste reisverhaal:

Niet alleen het vertrek vanuit het Schiphol maar ook de aankomst op Jose Marti aeropuerto in La Habana is volgens de planning gelopen. Iets na 18.00 uur plaatselijke tijd zijn we in een taxi gestapt en werden we naar onze luxe bestemming gebracht, het hotel Saratoga. We konden jammer genoeg onze aankomst niet heel uitbundig vieren vanwege de prijzen van de cocteils die zeer tegen vielen. Vrij nuchter hebben we ons in de bed gestopt.

Onze eerste echte dag in Havana is begonnen in deel VIEJA, het grootste koloniale stadshart van Latijn-Amerika. Om daar te komen hebben we niet voor de hoofdweg gekozen , maar voor het zijstraatjes. Behalve de stonk die het uitval op de straten veroorzakte hebben we ons kostelijk vermaakt. De deuren van cubaanse huizen gaan bijna 24 uur niet dicht, de mensen staan vaak buiten om zich te 'socialize'. Voor de mannen is knipoog geven of een kusje naar langs lopende vrouwen sturen hetzelfde als voor de vrouwen 'buena' te zeggen. In plaats van netjes terug te groeten kiezen ze vaak voor een opvallender manier. Om een dag nog wat spannender te maken heeft na terugkomst een instructiebrief i.v.m. het hurikaan IKE onder de deur op ons staan te wachten. Vanaf dat moment hebben we komende 24 uur alleen in het hotel doorgebracht. Zittend in het restaurant luisterde we naar de mannen die buiten bezig waren om de ramen met het houten platen dicht te timmeren. Uiteindelijk viel alles mee. Voordat IKE zich langs de Havana weg naar Pinar del Rio waaide heeft hij zijn kracht verloren en kon zich alleen met het graad 1 prijzen. Na 3 nachten in de meest dure hotel van Cuba te geslapen hebben is onze avontuur begonnen.

Zonder slaapplaats en met enige twijfels van Michaël zijn we na 10 minuten lopen op het centraal station beland, vast besloten om een kaartjes naar Pinar del Rio te kopen. Helaas was niet alleen deze besteming maar ook alleandere plaatsen vanwege hurikaan niet bereikbaar. Gelukkig heeft de redende angel zich in de vorm van ene Yuri aangediend. Op het moment dat onze spaans niet genoeg woorden kende en het conversatie begon te happeren bleek dat hij vrij goed engels kon pratten. Bovendien heeft hij zich aangeboden om een slaapplaats voor ons te regelen bij zijn bekende. Geen Casa particulares, gewoon onoficieël bij een cubaan te slapen. In opzicht een bijzonder gelegenheid omdat dit verboden is op Cuba. Cubanen mogen geen buitenlandersin hun huizen laten slapen. Het is ook verboden om voor lange afstanden de bus te nemen die speciaal voor cubaanse mensen bestemd is. Als cubanen buitenlandse lifter meenemen kunnen ze een boete krijgen als ze geen vergunning hebben. En wat vindenjullie van deze: op gegeven moment waren we op zoek naar een wisselkantoor en liepen we door het ijssaloon terrein heen. Opeens komt een man ons vragen wat we daar deden; of we een eijsje kwamen kopen. Want dan stonden we namelijk in verkeerde gedeelte, in het gedeelte waar alleen aan cubanen eijs verkocht werd. Voor de toeristen hadden ze appart gedeelte. Met enige onbegrip voor zulke situatie's hier op Cuba liepen we met glimlach weg om een wisselkaantor verder te zoeken.

Heerlijk geslapen en vol optimisme verlieten we onze illegale slaapplaats en samen met Yuri hebben we een treinstation voor in een busstation gereuld en Pinar del Rio voor de stad Matanzas. De dag begon met slechte nieuws: er was in enige bus die dag naar Matanzas reidt geen plaats meer. En toen...toen kwam Yuri met zijn plannetje om ons in oude LADA 1500 (russische auto) te laten instappen en naar enige onderhandelen over de prijs hebben we La Habana en Yuri uitgezwaaid. Maar nog voordat we de deur van LADA dicht gooide heeft Yuri mijn adressenlijst met 1 nieuwe voor in Matanzas verrijkerd. Als bonus heeft hij hetzelfde persoon in Matanzas gebeld om te vragen of hij ons nahet aankomst kon komen halen en een bed te regelen. Zo hebben we eerste keer in oldtimer gezeten en in casa particulares geslapen.

We hebben 4 dagen in Matanzas met de Bacunayagua-brug die met 110 m hoogste brug is , Valle de Yumuri (prachtige natuur gebied), Cuevas de Bellamar (grotten) en toeristen paradijs Varadero ingevuld. Tijdens het lopen in Valle de Yumuri kregen we de lift van 2 mannen in een zeer oude vrachtwagen. Met 20 km per uur en drie kwartier later werden we thuis afgezet. Aan Varadero zouden we de minst leuke herineringen overhouden. Ondanks dat we ons illegal met de bus voor cubanen lieten vervoeren voor 1 peso was het golfen dermate duur (80 peso's greenfee+autotje, 55 peso's clubhuur) dat Michaël zijn golfdroom heeft laten vliegen. Maar dat had hij beter wel kunnen doen want dan had hij zijn horloge tenminste nog en ik mijn slippers. Nadat deze ons dierbare spullen van ons waren gestolen tijdens het beach volleybalen , liepen we met 2 personen op 2 schoenen naar het winkelcentrum.

Het opvallend aan Matanzas was dat er veel nederlandse bussen te zien waren. Er was een moment dat ik dacht: heej ik kan voor 50 centavos naar Almere stad, via Almere Muziekwijk komen. Deze nederlandse bussen hebben namelijk nog steeds de originele bestemingen boven de voorruit staan. De fietsers vielen ook op. Die slimmeriken hebben het probleem van geen fietslicht te hebben opgevangen door CD's als reflektoren voor en achter te gebruiken.

Vanaf maandag 15.9. zitten we terug in La Habana. Tijdens oversteken vrezen we ons altijd voor ons leven. In hele Cuba zijn bijna geen zebra padden te vinden. Als je grote kruising oversteekt loop je eerst naar het midden en vervolgens renend steek je de rest over. Om dit hectische verkeer te ontvluchten is het zeer aan te raden je toevlucht tot de bios te zoeken. Daar kan het je gebeuren dat de electiciteit meerdere keer uitvalt en je daardor genoeg tijd krijgt om je te ontspannen.

Groetjes en tot andere keer,

Mira

P.S. Hebben jullie trouwens enig idee hoe lang het duurt om de foto's te uploaden bij een haperende 56 K6 internet verbinding?