Met het vertrek van Michael is het situatie van cubaanse manen om mijn aandacht te trekken aanzienlijk verhoogt. Psst, psst, cmuk, cmuk is niet meer genoeg. Als lopende prooi willen ze me voeren of dronken maken in het hoop mij later als toetje op te kunnen eten. Tussen de roepingen TAXI, TAXI vragen ze: tienes un novio? (heb je een vriend?) of: quiero tu novio (ik wil jouw vriend zijn). Het is een grote sexuele revolutie hier... Negeren heeft ook niet zo veel zin. De zinnen als: no hablo espanol, no entiendo ( ik praat niet spaans, ik versta je niet) zetten hun voeten en handen automatisch aan het werk.

Het eerste bestemming in me eentje te verkennen is Peninsula de Zapata geworden. En dat niet zonder de reden. Het is een van de dunst bewolkte gebieden en bestaat voornamelijk uit moeras, deels met bossen bedekt. Mijn uitvalbasis was in Playa Giron. Op dit strand vond op 17-19.4.1961 de laatste veldslag tussen Fidel Castro's troepen en het contrarevolutionaire invasieleger plaats. Het playa is vernoemd naar een Franse piraat, Gilbert Giron. Omdat er op zondag geen bussen tussen Playa Giron en Peninsula reden, besloot ik de dag op het strand door te brengen. Lopend met het snorkelset en de biertjes in me handen hoor ik opeens in het slowaaks iemand achter me te roepen: waar loop je naartoe? Vol verbazing draai ik me om en zie een cubaan met blauwe ogen op de fiets. De winkelier waar ik de biertjes kochte heeft me verraden. Maar wat heb ik een leuke dag met deze man gehad. Luisterend naar zijn verhalen over Slowakije toen hij daar werkte en over de mensen en de vrienden waarmee hij nog steeds het contact heeft hebben me vaak aan het lachen gezet. En voor Cuba libre en het dansen op het strand was ik dezelfde avond dankbaar een groep mensen die een verjaardag aan het vieren waren. Volgende dag om 6 uur 's ochtends, zoekend naar paracetamol, konden me alleen de grote krokodillenbekken van slaap verlossen. 2 uur later had ik dat geluk en vanaf een observatiepost die uitkijkt op de krokodillenkwekerij in het Zapatamoeras heb ik de krokodillen kunnen bekijken en soms ook letterlijk hun tanden kunnen tellen.

Het korte verblijf in Playa Giron heb ik voor de havenstad Cienfuegos ingeruild. Met een goed bewaard historisch centrum en de ligging aan een van de mooiste baaien van het Caribisch gebied zal ik deze plek nooit vergeten. In de koloniale tijd stond de stad bekend als de 'Parel van het Zuiden' . Net zo goed kon ik mijn kamer in Cienfuegos noemen 'De parel van casa particulares' . Nog nooit zo mooi antique huis in Cuba gezien. De gastvrouw had veel over de geschiedenis van haar familie te vertellen. Het sfeer, de portreten, de plafonen hoger dan de panden op Keizersgracht hebben wekten het gevoel dat ik in het museum was. Om in het verleden te blijven heb ik voor een bezoek aan Castillo de Jagua gekozen. Heel goedkoop, voor 1 cubaanse peso, precies om 08.00 uur 's ochtends, als enige toerist op de veerboot genoot ik volle 40 minuten van het view. Aan de voet van het Castillo lag het visserdorp met de pittoreske houten huizen. Het lopen in de omgeving en zwemmen in de zee was om 15.00 uur, waneer de laatste boot terug naar Cienfuegos keert, beeindigt. Halverwege varen begon het hard regenen. Tussentijds liepen de straten van Cienfuegos ook vol water. Uitstappen en oversteken ging niet anders dan zonder de schoenen. Het waren net kleine rivieren en het middelpunt voor de kinderen.

Prettig aan Cienfuegos vond ikook dat er de cafeteria's te vinden waren waar ik met cubaanse peso's kon betalen. Niet dat eten en drinken op Cuba duur is, maar als men dagelijks voor een kamer tussen 15-20 CUC ( 1 CUC{cubaanse convertibele peso} = 1 Dollar) moet betalen, gaat het slaapcomfort ten kosten van eten. Vaak kost het vervoer en de bezoeken aan de natuurreservaten ook veel geld. Jammer genoeg kan ik daardoor niet de plekjes zien die ik wou zien.

Met hetzelfde probleem zat Samuel zich ook te worstellen. Samuel heb ik in de bus onderweg naar Trinidad ontmoet. Jong medicus, uit Martinique, slepend naast zijn bagage ook trompet mee. Samen hebben we een kamer in Trinidad voor 10 CUC gevonden. Om dit te vieren bleven we in het huis van onze familie te eten en na 1 week pizza's en hotdog's stond die avond op het menu gegrilde vis (jamiiii). In de stad raakte we met 3 israelische mensen in gesprek en samen hebben we de heuvel met het uitkijkpunt beklommen. Het uitzicht op het dal bij zonsondergang was adembenemend. Later 's avonds heeft Samuel in het Casa de la Musica, etablissement waar men naar live muziek kan luisteren, met zijn trompet opgetreden.

Mijn eerste date met natuur heb ik in Toppes de Collantes afgesproken. Na 2 uur wandeling door tropisch bos heeft mij de Caburni-waterval verwelkomd. Het water stroomt over de rotsen naar beneden en vormt een grote poel. Een poel die ondanks haar eijskoude water toch onweerstaandbaar was.

Op dit moment ben ik in Santiago de Cuba. De stad waar de hitte en de heuvels de mensen tot een langzaam ritme dwingen. Wat voor afwerkingen Santiago op mij heeft kunnen jullie over een paar dagen lezen.

Tot dan.

Groetjes,

Mira