Groetjes uit Slowakije
Hallo allemaal,
Ik ben inmiddels terug van me rondreis. Op dit moment ben ik in Slowakije waar ik me bezighoud met sieraden maken van koral en zilver. Ik zal het ontzettend leuk vinden als jij even de tijd vindt om het kijkje te nemen op mijn reisblog of anders op www.fler.cz/o-p-i-0 waar alle mijn werken te koop staan. Voor alle vragen en wat dan ook kunt jij mij mailen naar miramutalova77@gmail.com
Ik wil deze weg iedereen bedanken voor de reacties, lieve woorden en de steun. Het heeft heel veel voor mij betekent.
Liefs,
Mira
Cuba 01.10. - 15.10. slovenska verzia
Koncom septembra som dorazila do Santiago de Cuba. Malo to byt najviac afrikanske, muzikalne a srdcervuce mesto Cuby. Ach, nemozem suhlasit ani s jedinym z tychto popisov. Podla mna za to vdaci carnevalu. Okrem carnevalu tam nie je prilis co robit a vidiet. Ale pod tym srdcervucim si dokazem co to predstavit, pretoze som tam zanechala cast mojho srdca.
Po 12 hodinovej ceste a 1/2 hodinovom meskani ma cakal stary znamy Yuri na autobusovej stanici. Svoju starostlivost mi preukazal nielen v Havane, ale pokracoval v napomoci i pocas pobytu v Santiago: zariadil mi pekne miesto na spanie u jeho rodiny, jedlo za lakave ceny a velke salky kavy bez cukru. Na Cube kava, ktora sa podava doma alebo na ulici je vacsinou silna a uz ocukrena a pije sa z malych salok. Cas pizze a skodliveho jedla bol uzavretou kapitolou. Chicharritas (upecene banany), potaje (husta polievka pripravena z ciernej alebo cervenej fazule), arroz con pollo (kura s ryzou), camarones (krevety), tostones (fritovane platky bananu), kazdy vecer miesany ovocny salat...uff, citila som sa ako kralovna, ked sa podavala vecera. A to vsetko za 3-4 CUC, pricom mala pizza stoji 2,50 CUC. Tak Michael, nelutujes, ze si nezostal dlhsie?
Vacsinu dni v Santiago som stravila relaxom. Navstevy hradu del Morro a basilici del Cobre boli spojene cestovanim v nakladnych autach. Velmi lacne, 100% cubanske a navyse dobrodruzne. Nakladiaky ponukaju riesenie za neustaly nedostatok verejnej dopravy. Skoda iba, ze sa v nich nenajdu ziadny turisti
Baracoa znamena priroda, vravia Cubanci a to je pravda. Doslovne som si uchovala to najlepsie na zaver. Spracovavanie kakaa, kokosovych orechov a bananov su najdolezitejsimi prostriedkami zivobytia v Baracoe. Husta vegetacia vycnieva nad budovami a dokonca sa predrala i cez poniektore domy. Tradicne domky so strechami z palmovych listov, pranie pradla v riekach, pouzivanie starodavneho rovneho kanoe indianskeho povodu, biorezervacia uznana Unescom robilo z najstarsieho mesta Cuby unikatne miesto. Vrch El Yunque, Rieka TOA a oblast Yumuri su top 3 z Baracoi.Rieku Toa a plaz Maquana, vzdialenu 21 km dosiahnut bez taxi sa nam podarilo 4 sposobmi: kracajuc, kocom pohananim konom, Ladou a nakoniec nas vysadilo na prasnej ceste nakladne auto. Hned na zaciatku plaze nas uvitalo prasa. Ziadny psi ako je tomu v Holansku, ale prasata, ktore chcu byt pekne a ciste. Den nato sme stali na namesti dohadujuc sa s taxikarmi o cene vyletu do oblasti Yumuri. Mali sme sa delit o naklady s dvoma spanielmi, ale ked sme zaculi co po nas taxikar ziada, napriek tomu, ze sme stali pred kostolom sa nam chcelo vsetkym poriadne zanadavat. Opat nastal cas podniknut nieco ilegalne. Stalo to Yuriho necelych 5 minut najst niekoho, kto nas mal zaviest za polovicnu cenu. V terennom aute bez licencie trpeli nase zadky 30 minut kvoli hrbolatej ceste. Lodkou sme preplavali rieku, aby sme si potom vychutnavali prechadzku povedla rieky. Zahasit smad nam dopomohol chlapec, ktoreho sme tam stretli. Vysplhal sa do paliem, natrhal kokosove orechy a rozbijal ich na kamenoch. Ak by som vedela, ze nas na ceste spat zastavi policia, nepila by som tolko kokosovej stavy. Controla a rozhovor s policiou o nasledkoch prepravy 3 turistov v aute bez licencie ma skoro stala mocovy mechur a Castra, nasho sofera, jeho mesacnu vyplatu. Aby sa Yurimu tiez dostalo zadostucinenia, po navrate ho cakal v obyvacej izbe nasho privatu policajt, pripraveny si ho odviest na vypocuvanie. Dostali tip, ze je casto videny v spolocnosti turistov. Po zodpovedani otazok typu: co so mnou robi, o com sa rozpravame, preco je so mnou... a viac podobnych nezmyslov mohol opustit policajnu stanicu bez nasledkov. Plny uzkosti sa vratil spat. Bol nahnevany na svoju krajinu a system.
Utorok 7.10. som bola presne 1 mesiac na Cube a preto mi bolo potrebne nove vizum. Dostala som ho bez problemov. O 25 CUC chudobnejsia a o hodinu trpezlivosti bohatsia som mohla zostat mesiac dlhsie. Posledne dni s Yurim som stravila v Santiago. Pre neho to znamenalo cas ukazat opat svoju tvar v praci a pre mna to bol cas navratu do Havany a priprav na cestu do Mexika. Od 09 - 15.10. sa niesla Havana v znameni Holandskeho filmoveho festivalu. V Charlie Chaplin kine premietali denne 3 filmy. Ponuka nebola najlepisa, ale 2 cubanske pesa oproti 9 euram ma nenechali chladnou. Humor som potrebovala, pretoze tak ako v pripade Cuby i do Mexica som si musela zakupit spiatocnu letenku. Moja slovenska narodnost mi zaistuje vzdy extra vydavky.
15.10. o 13.00 hodine som naposledy pobozkala Esther, damu, u ktorej som prespavala v Havane a autobusom sa vypravila na letisko. Nasledujuce 2-3 mesiace bude mojim domovom Mexico.Pioneros por el comunismo, seremos como el CHE (pionieri comunizmu, budme ako CHE). Tieto slova pozna kazdy cubanec. Pre mna nastal cas rozlucky ale dufam, ze ich raz opat zacujem.
Priatelia, ex colegovia, rodinka mam na Vas malu prosbu. Tento blog vytvaram kvoli Vam aby ste mali obraz ako sa mi dari a kde sa nachadzam. Na zaciatku som dostala miesto na 200 fotiek zdarma. Vcera som si zakupila 100 fotiek. Velmi by ma potesilo a pomohlo, keby kazdy kto chce a vychutnava si moje fotky mi zakupil miesto. Da sa vybrat z roznych sum, kazda pomoc je vitana. Dakujem.
Bozkava,
Mira
Cuba 01.10. - 15.10.
Eind september ben ik in Santiago de Cuba aangekomen. Het zal de meest afrikaanse, de meest muzikale en de meest hartstochtelijke stad van Cuba moeten zijn. Wel, ik kan met geen van deze omschrijvingen eens zijn. Volgens mij is het te danken aan het carnaval. Buiten het carnaval en seizoen valt er niet zo veel te beleven. Onder dat hartstochtelijke kan ik me nog enegzins iets voorstellen, want ik ben daar een deel van mijn hart achtergelaten.
Na 12 uur durende reis en meer dan 1/2 uur vertraging stonde oude bekende Yuri op het station op me te wachten. Hij heeft zijn goede zorg niet alleen in Havana laten zien, maar ging verder met de zaken vor me te regelen ook in Santiago. Het mooie slaapplaats bijn zijn familie , eten voor zeer aantrekkelijke prijs en grote kopjes koffie zonder suiker. Op Cuba de koffie die bij mensen thuis of op straat wordt geschonken is meestal sterk en al gesuikerd. Men drinkt het uit een klein kopje. De tijd van pizza´s en slecht eten was afgesloten kapitol. Chicharritas (bakbanaan), potaje (dikke soep gemaakt van zwarte of rode bonen), arroz con pollo (stoofpotje van kip met rijst), camarones (cubaanse garnalen), tostones (plakjes bakbananen in olie gekookt), elk avond gemengde salade met fruit...uff ik voelde me als koningin toen ereten werd geserveerd. Dat alles voor 3-4 CUC, terwijl kleine pizza 2,50 CUC kost. Zo Michael heb je er spijt van dat je niet langer bent gebleven?
De meeste dagen in Santiago heb ik relaxed doorgebracht. De bezoeken aan Castillo del Morro en Basilica del Cobre waren verbonden aan het reizen in de vrachtwagens. Heel goedkoop, 100% cubaans en bovendien avontuurlijk. De trucks bieden de oplossing voor de voortdurende schaarste aan openbaar vervoer. Jammer genoeg zijn er in de vrachtwagens geen toeristen te vinden
Baracoa betekent natuur, zeggen de Cubanen en het is waar. Ik heb letterlijk het beste voor het laatst bewaard. Het verbouwen van cacao, kokosnoten en bananen zijn de belangrijkste middelen van bestaan in Baracoa.Een dichte vegetatie rijst boven de gebouwen uit en is zelfs sommige huizen binnengedrongen. Traditionele hutten met daken van plambladeren,wassen van kleding in de rivieren, gebruik van de ouderwetse platte kano van indiaanse oorsprong en biosfeerreservaat bestempeld door Unesco maakte de oudste stad van Cuba het unieke plaats. El Yunque, Rio Toa en Boca de Yumuri zijn top 3 van Baracoa. Om Rio Toa en Playa Maguana, 21 km van Baracoa te bereiken zonder de taxi hebben op 4 verschillende manieren gedaan: lopend, met de paard, Lada auto en uiteindelijk heeft ons een vrachtwagen op zanderige weg afgezet. Meteen in het begin van het strand heeft ons een varken verwelkomd. Geen honden op het strand zoals in Nederland, maar de varken die schoon en mooi willen zijn. De dag na stonden we op het plein met de taxicheufeurs te onderhandelen over de prijs voor een rit naar Boca de Yumuri. We zouden de kosten met 2 spaanse jongens kunnen delen, maar toen we de prijs hoorde, ondanks dat we voor het kerk waren wilden we met ze allemaal flukken. Het was dus weer eens tijd voor iets illegaals onder te nemen. Het heeft Yuri minder dan 5 minuten gekost om iemand te vinden die ons voor de helft zal weg brengen. In de terreinauto zonder de licencie hebben onze billen 30 minuten last van de hobellige weg gehad. Met de boot steekde we de rivier over om vervolgens van mooie wandeling langs de rivier te genieten. Om van het dorst af te komen ging een jongen die we daar ontmoette de kokosnoten plukken en aan de stenen openmaken. Als ik wist dat we onderweg terug door de politie worden aangehouden heb ik niet zoveel kokoswater gedronken. De controle en praten met de politie over de vervolgens van 3 toeristen in de auto zonder licencie te vervoeren heeft me bijna mijn blaas gekost en Castro, onze cheufeur zijn cubaanse maandsalaris. Om Yuri niet tekort te doen was hij deze keer aan de beurt. Hij moest met de politieman voor een verhoor naar het politiebureau. Ze kregen een tip dat hij vaak gezien wordt in het gezelschap van de toeristen. Na alle vragen te hebben beantwoordt: wat hij met me doet, waar we over praten, waaroom hij met me verblijft...en meer dat onzinnige gelul heeft hij het politiekantoor kunnen verlaten. Vol woede keerde hij terug. Hij was boos op zijn land en het systeem.
Dinsdag 7.10. was ik precies 1 maand op Cuba en had dus nieuwe visum nodig. Deze kreeg ik zonder problemen. 25 CUC armer en na een les geduld te hebben mocht ik 1 maand langer blijven. Laatste dagen met Yuri heb ik in Santiago de Cuba doorgebracht. Voor hem was het bijna de tijd om zijn gezicht op het werk te laten zien en voor mij de tijd om terug naar Havan te keren en het reis naar Mexico voorbereiden. Van 09.-15.10. stonde Havana in de teken van Nederlandse film festival. In de Charlie Chaplin bioscoop waren dagelijks 3 filmen te zien. Het aanbood was niet 'the best', maar 2 cubaanse pesos in vergelijking met 9 euro lieten me niet koud. Het humor had ik zeker nodig want zoals voor Cuba moest ik voor Mexico ook retourticket kopen. Mijn slowaakse nationaliteit zorg elk keer voor extra kosten.
15.10. om 13.00 uur heb ik Esther, de dame bij wie ik in Havana slaapte voor het laatst gezoend en met de bus naar het vliegveld gereden. Komende 2-3 maande zal Mexico mijn homeland zijn. Pioneros por el comunismo, seremos como el CHE. Deze woorden kent elk Cubaan. Voor mij is het nu de tijd om een afscheid te nemen, maar ik hoop ze ooit weer te horen.
Lieve vriendtjes, ex-collega´s, familie ik heb een kleine oproep aan jullie. Deze weblog heb ik voor jullie aangemaakt zodat jullie een beetje idee hebben waar ik ben en hoe het met me gaat. Ik kreeg een ruimte voor 200 fotos gratis. Gisteren heb ik zelf een ruimte voor100 nieuwe fotos gekocht. Het zal me heel veel plezier doen en helpen als iedereen die datwilt en van mijn fotos genietvoor me een ruimte als kado koopt. Je kunt kiezen van meerdere bedragen, elk hulp is welkom! Bedankt alvast.
Dikke kus.
Mira
Cuba 17.9. - 30.9. slovenska verzia
S Michailovym odchodom sa situacia cubanskych muzov zaujat moju pozornost vyrazne zvysila. Psst, psst, cmuk, cmuk im uz nestaci. Ako kracajuci korist sa ma snazia opit alebo ma pozyvaju na jedlo v nadeji, ze si ma neskor vychutnaju ako dezert. Medzi pokrykmi Taxi, Taxi mi kladu otazky: ' Mas priatela. Ja chcem byt tvojim priatelom. ' Ignoracia tiez nic nevynasa. Odpovede typu: ' Nerozumiem, nehovorim spanielsky.' daju automaticky ich ruky a nohy do pohybu. Je to tu jedna velka sexualna revolucia. Najlepsie je sa pousmiat a rovno kracat dalej!
Prvym cieloviskom, ktore som sa rozhodla preskumat osamote sa stala Peninsula de Zapata. A ton ie bezdovodne. Peninsula je jednou z najmenej zaludnenych oblasti a pozostava prevazne z mocarisk, cast je pokryta lesmi. Moja zakladna bola v Playa Giron (plaz Giron). Na tejto plazi sa v 17. - 19.4. 1961 odohrala posledna bitka medzi jedotkami Fidela Castru a contrarevolucionarnou invaznou armadou a je pomenovana po francuzskom piratovi Gilbertovi Gironovi. Pretoze v nedelu nejazdili ziadne autobusi medzi plazou Giron a Peninsulou rozhodnutie stravit den na plazi bolo vzhladom k 35 stupnom natolko lakave, ze mi nezostavalo uz nic ine len si zajst do predajne kupit piva. Kracajuc s plechovkami Cristalu v jednej ruke a snorchlovou vybavou v druhej zrazu pocujem niekoho v slovencine za mnou volat: ' Kam sa tak ponahlas?' Plna uzasu sa otocim a este menej sa mi chce verit vlastnym ociam ked uzriem pred sebou cubanca s modrymi ocami. Obchodnik, kde som kupoval piva ma zradil a vyklabosila odkial pochadzam. Vdaka tomuto muzovi som sa uzasne bavila. Pribehy o Slovensku, ked tam pracoval, ludoch a priateloch s ktorymi je stale v kontakte mi dokazali casto vycarit usmev na tvari. A za kokteily a tancovanie na plazi som sa mohla v ten isty vecer zase podakovat skupinke ludi oslavujucich narodeniny na plazi. Nasledujuci den, v 6 hodin rano, tapajuc po Paracetamole ma zo spanku mohli vyslobodit iba obrovske krokodilie papule. O par hodin neskor sa mi dostalo tohto potesenia a z vyhladne, ktora poskytovala uzasny obraz na desiatky krokodilov som obcas mohla doslovne pocitat ich zuby.
Kratky pobyt na plazi Giron som po 2 dnoch zamenila za pristavne mesto Cienfuegos. S dobre uchovanym historickym centrom a polohou n jednom z najkrajsich zalivov Caribiku na toto miesto nikdy nezabudnem. V kolonialnych casoch stalo mesto zname i pod nazvom: Perla juhu. Takisto by som mohla nazvat i moju izbu v Cienfuegos: Perla privatov. Este nikdy som nevidela na Cube tak nadherny starodavny dom. Domaca pani mala co to povedat o historii rodiny. Atmosfera, portrety a plafony vyssie nez maju domy na Keizersgrachte mi dodavali pocit akoby som bola v muzeu. Zostat v minulosti som sa rozhodla navstevou hradu Castillo de Jagua. Za velmi lacno, 1 cubanske peso , presne o 8 hodine rano, ako jedina turistka na barke som si vychutnavala plnych 40 minut vyhlad na zatoku. Na konci Castillo sa nachadzal rybarska osada s malovanymi drevenymi domami. Prechadzku v okoli a pobyt na plazi ukoncil lodny signal. Po 10 minutach plavby spat sa rozprsalo. Medzicasom zaplavovala ulice Cienfuega dazdova voda. Vystup a prekracovanie ulic sa nezaobislo bez vyzutia topanok. Dazd tvoril malicke potociky, stredobod rozkose deti.
Na Cienfuegos sa mi tiez pacilo, ze sa tam dali najst obcerstvenia kde sa platilo narodnou menou. Niezeby jedlo a pitie na Cube bolo drahe, ale ked ma clovek denne zaplatit za privat medzi 15 -20 CUC ide spanok na ukor jedla. 1CUC (cubanske zamenitelne peso) = Dolar, kym 1 CUC = 24 cubanskych pesos. Turisti platia na par vynimok v CUC a cubanci vlastnou menou. Casto stoji doprava a navstevy prirodnych rezervacii tiez vela penazi. Lutujem, ze nemozem kvoli tomu vidiet miesta, ktore som chcela.
S tym istym problemom sa trapil i Samuel. Na Samuela som natrafila v autobuse zo Cienfuegos do Trinidad. Mlady medik, pochadzajuci z Martinigu, vlecuci so sebou okrem batoziny i kufor s trubkou. Spolu sa nam podarilo v Trinidad najst izbu za 10 CUC. Aby sme to oslavili zostali sme vecerat na private a po tyzdni jedenia pizze a hotdogov stala na jedalnom listku fazulova polievka a ryba s ryzou a ovocim (jamiii). V meste sme sa pustili do rozhovoru s 3 turistami z Izraelu. Spolu sa vysplhali na rozhliadkovy bod. Vyhlad na nizinu pocas zapadu slnka bol ohromujuci. Neskor mal Samuel v Casa de la musica, mieste, kde sa da pocuvat ziva hudba vystupenie ako doprevadzajuci clen tamojsej skupiny. Prve rande s prirodou som si dala v Topes de Collantes. Po 2 hodinach putovania tropickym lesom ma uvital Caburni vodopad. Voda sa liala po kamenoch a vytvarala velke jazero. Jazero, ktore napriek ladovej vode bolo neodolatelne.
Momentalne som v Santiago de Cuba. Meste, kde horucava a vrchy nutia ludi spomalit. A co za pocity zanechava Santiago na mne sa mozete docitat v nasledujucej verzii.
Ahojte,
Mira
Cuba 17.9. - 30.9.
Met het vertrek van Michael is het situatie van cubaanse manen om mijn aandacht te trekken aanzienlijk verhoogt. Psst, psst, cmuk, cmuk is niet meer genoeg. Als lopende prooi willen ze me voeren of dronken maken in het hoop mij later als toetje op te kunnen eten. Tussen de roepingen TAXI, TAXI vragen ze: tienes un novio? (heb je een vriend?) of: quiero tu novio (ik wil jouw vriend zijn). Het is een grote sexuele revolutie hier... Negeren heeft ook niet zo veel zin. De zinnen als: no hablo espanol, no entiendo ( ik praat niet spaans, ik versta je niet) zetten hun voeten en handen automatisch aan het werk.
Het eerste bestemming in me eentje te verkennen is Peninsula de Zapata geworden. En dat niet zonder de reden. Het is een van de dunst bewolkte gebieden en bestaat voornamelijk uit moeras, deels met bossen bedekt. Mijn uitvalbasis was in Playa Giron. Op dit strand vond op 17-19.4.1961 de laatste veldslag tussen Fidel Castro's troepen en het contrarevolutionaire invasieleger plaats. Het playa is vernoemd naar een Franse piraat, Gilbert Giron. Omdat er op zondag geen bussen tussen Playa Giron en Peninsula reden, besloot ik de dag op het strand door te brengen. Lopend met het snorkelset en de biertjes in me handen hoor ik opeens in het slowaaks iemand achter me te roepen: waar loop je naartoe? Vol verbazing draai ik me om en zie een cubaan met blauwe ogen op de fiets. De winkelier waar ik de biertjes kochte heeft me verraden. Maar wat heb ik een leuke dag met deze man gehad. Luisterend naar zijn verhalen over Slowakije toen hij daar werkte en over de mensen en de vrienden waarmee hij nog steeds het contact heeft hebben me vaak aan het lachen gezet. En voor Cuba libre en het dansen op het strand was ik dezelfde avond dankbaar een groep mensen die een verjaardag aan het vieren waren. Volgende dag om 6 uur 's ochtends, zoekend naar paracetamol, konden me alleen de grote krokodillenbekken van slaap verlossen. 2 uur later had ik dat geluk en vanaf een observatiepost die uitkijkt op de krokodillenkwekerij in het Zapatamoeras heb ik de krokodillen kunnen bekijken en soms ook letterlijk hun tanden kunnen tellen.
Het korte verblijf in Playa Giron heb ik voor de havenstad Cienfuegos ingeruild. Met een goed bewaard historisch centrum en de ligging aan een van de mooiste baaien van het Caribisch gebied zal ik deze plek nooit vergeten. In de koloniale tijd stond de stad bekend als de 'Parel van het Zuiden' . Net zo goed kon ik mijn kamer in Cienfuegos noemen 'De parel van casa particulares' . Nog nooit zo mooi antique huis in Cuba gezien. De gastvrouw had veel over de geschiedenis van haar familie te vertellen. Het sfeer, de portreten, de plafonen hoger dan de panden op Keizersgracht hebben wekten het gevoel dat ik in het museum was. Om in het verleden te blijven heb ik voor een bezoek aan Castillo de Jagua gekozen. Heel goedkoop, voor 1 cubaanse peso, precies om 08.00 uur 's ochtends, als enige toerist op de veerboot genoot ik volle 40 minuten van het view. Aan de voet van het Castillo lag het visserdorp met de pittoreske houten huizen. Het lopen in de omgeving en zwemmen in de zee was om 15.00 uur, waneer de laatste boot terug naar Cienfuegos keert, beeindigt. Halverwege varen begon het hard regenen. Tussentijds liepen de straten van Cienfuegos ook vol water. Uitstappen en oversteken ging niet anders dan zonder de schoenen. Het waren net kleine rivieren en het middelpunt voor de kinderen.
Prettig aan Cienfuegos vond ikook dat er de cafeteria's te vinden waren waar ik met cubaanse peso's kon betalen. Niet dat eten en drinken op Cuba duur is, maar als men dagelijks voor een kamer tussen 15-20 CUC ( 1 CUC{cubaanse convertibele peso} = 1 Dollar) moet betalen, gaat het slaapcomfort ten kosten van eten. Vaak kost het vervoer en de bezoeken aan de natuurreservaten ook veel geld. Jammer genoeg kan ik daardoor niet de plekjes zien die ik wou zien.
Met hetzelfde probleem zat Samuel zich ook te worstellen. Samuel heb ik in de bus onderweg naar Trinidad ontmoet. Jong medicus, uit Martinique, slepend naast zijn bagage ook trompet mee. Samen hebben we een kamer in Trinidad voor 10 CUC gevonden. Om dit te vieren bleven we in het huis van onze familie te eten en na 1 week pizza's en hotdog's stond die avond op het menu gegrilde vis (jamiiii). In de stad raakte we met 3 israelische mensen in gesprek en samen hebben we de heuvel met het uitkijkpunt beklommen. Het uitzicht op het dal bij zonsondergang was adembenemend. Later 's avonds heeft Samuel in het Casa de la Musica, etablissement waar men naar live muziek kan luisteren, met zijn trompet opgetreden.
Mijn eerste date met natuur heb ik in Toppes de Collantes afgesproken. Na 2 uur wandeling door tropisch bos heeft mij de Caburni-waterval verwelkomd. Het water stroomt over de rotsen naar beneden en vormt een grote poel. Een poel die ondanks haar eijskoude water toch onweerstaandbaar was.
Op dit moment ben ik in Santiago de Cuba. De stad waar de hitte en de heuvels de mensen tot een langzaam ritme dwingen. Wat voor afwerkingen Santiago op mij heeft kunnen jullie over een paar dagen lezen.
Tot dan.
Groetjes,
Mira
Cuba 8.9. - 16.9. (s Michaelom) slovenska verzia
Zdravim Vas priatelia a rodinka hovoriaci po slovensky.
Ospravedlnujem sa, ze som Vas nechala tak dlho cakat na slovensku verziu mojho pribehu z potulovaciek po Cube. Ste v mensine a vdaka cubanskemu internetovemu spojeniu mi naposledy na Vas nezostal cas:
Nielenze sme nacas vyleteli v Holandsku do vysin ale i pristatie na Jose Marti letisku v Havane prebehlo podla planu. Nieco po 18 hodine tunajsieho casu sme sa taxikom doviezli k nasmu luxusnemu stanovisku, hotelu Saratoga. Prichod sme neoslavili ako sme chceli, kokteily nam velmi rychlo udali obraz o cenovej politike na Cube. Triezvy sme sa ulozili do postielok.
Nas prvy denvHavane sa zacal v stvrti VIEJA, v najvacsom kolonialnom srdci Latinskej Ameriky. Dostat sa tam sme sa rozhodli nie po hlavnej ceste, ale po bocnych ulickach. Okrem smradu ktory nas obklopoval vdaka odpadu pohodenemu volne na uliciach sa nasa cesta uberala usmevne. Dvere cubanskych domov su takmer po cely den otvorene, ludia postavaju vonku a klabosia so susedmi, cim udrzuju a posilnuju socialne citenie. Pre cubanskychmuzov je mrknutie alebo poslanie bozku pobliz kracajucim zenam tym istym akoodzdravenie zien slusnym 'dobry den' . Namiesto toho aby nasledovali priklad cubanskych zien si volia priznacnejsi sposob zdravenia. Psst, psst, cmuk,cmuk je obohranoumelodiou sprevadzajucou moje kroky na kazdomrohu.
O vzrusujuce zakoncenie dna sa postaral dopis cakajuci na nas pod dveramihotelovejizby v suvislosti s hurikanom IKE. Od toho momentu sme nasledujucich 24 hodin stravili za stenami hotelu. Pokojne sedenie v restauracii narusovalo iba rytmicke buchanie kladivom muzov ktory boli vonku zaneprazdneny barykadovanim ramov drevenymi platmi.Napokon dopadlo vsetko dobre. Predtym nez si IKE razil cestu Havanou do oblasti Pinar del Rio stacil stratit na sile a mohol si na svoje konto pripisat iba 1.
Po troch dnoch stravenych v jednom z najdrahsich hotelov Cuby sa zacalo nase dobrodruzne cestovanie. Bez miesta na spanie a s obavami v Michaelovych ociach sme sa po 10 minutach ocitli na hlavnej vlakovej stanici, s plnym odhodlanim kupit si listky do Pinar del Rio. Bohuzial bola nielen tato oblast ale i vsetky ostatne vdaka hurikanu pre vlaky nedostupna. Nastastie si zobral zachranny anjel na seba podobu Yuriho. V momente ked nasa spanielcina zacala haprovat pretoze nam nestacili slova sa ukazalo, ze Yuri celkom obstojne rozprava anglicky. Naviac sa nam ponukol, ze sa nam postara o byvanie u jeho znamej osoby. Ziadny privatny dom ako si to zakony vyzaduju ale nelegalne prespanie v dome cubanky. Celkovo vyznamna prilezitost, pretoze taketo nieco je na Cube zakazane. Cubanci nesmu bez zivnostnenskeho opravnenia nechavat v svojich domoch prespavat cudzincov. Pocas cesty autobusom na dlhsie vzdialenosti je tiez zakazane vyuzivat sluzby spolocnosti urcenych iba pre cubanskych ludi. Turisti sa vozia VIAZUL-om a cubanci spolocnostou ASTRO. Ak nasinec vezme stopara riskuje pokutu pokial nema opravnenie na prevoz. Stalo sa nam ze sme hladali zmenaren a ocitli sa na pode zmrzlinarne. Zrazu sa pri nas zastavi muz v uniforme s otazkou ci sme si prisli kupit zmrzlinu. Pretoze v tom pripade sme stali v nespravnom oddeleni, v oddeleni pre cubancov a nie pre turistov. Pre turistov mali vyhradene oddelenie zvlast. S nechapavym vyrazom ale zato neuveritelnym usmevom na tvari sme sa s dotycnym prislusnikom poriadku rozlucili a dalej sa pustili do hladania zmenarne.
Plny optimizmu opustajuc nasledujuci den ilegalny domov spolu s Yurim sme zamenili vlakovu stanicu za autobusovu a Pinar del Rio za mesto Matanzas. Ibaze v jedinom autobuse jazdiacom v ten den do Matanzas nebolo pre nas volneho miesta. A vtedy... vtedy nam vysiel Yuri opat v ustrety ked nas po vyjednavani o cene usadil do starej Lady 1500. Ale este predtym nez sa dvere Lady definitivne zavreli mi Yuri do adresara pripisal novu adresu a slubil dotycnemu zavolat a poprosit ho aby nas prisiel v Matanze vyzdvihnut a pomoct nam s ubytovanim. Tak sa stalo, ze sme sa po prvy raz viezli v OLD TIMER-i a spali v casa particulares (na private).
4 dni v Matanzas sme si vyplnili navstevou Bacunayagua mostu, znameho svojou vyskou 110 metrov ako najvyssi most Cuby , udolim Yumuri, jaskynou de Bellamar a turistickym rajom Varadero. Pocas prechadzky v udoli Yumuri sa nad nami zlutovali 2 muzi riadiaci velmi stare nakladne auto. 20 km rychlostou za hodinu a 3/4 hodiny neskor nas vysadili priamo pred domom. Na Varadero (plazovu oblast) si uchovame najmenej mile spomienky. Napriek tomu, ze sme sa nechali ilegalne prepravit autobusom urcenym pre cubancov za 1 peso bol golf natolko drahy, ze si Michael musel svoj golfovy sen nechat uletiet. Ale to radsej robit nemal inak by mal doteraz svoje hodinky a ja slapky. Potom ako nam boli tieto drahocenne veci ukradnute pocas plazoveho volleybalu sme kracajuc 2 osoby s dvoma topankami zamierili do najblizsieho obchodneho strediska.
Vystizne na Matanzas bolo, ze sme tam videli vela holandskych autobusov. V jednom momente som si myslela: ' heeeej ved ja sa mozem za 50 halierov dat zaviest do Almere Muziekwijk.' Tieto holandske autobusy maju totizto este stale originalne cielove miesta za ramami. A nielen autobusy ale i cyklisti si vyzadovali pozornost. Ti mudrci vyriesili problem nematia svetla tym, ze si vpredu i vzadu umiestnili CD-cka ako reflektory aby ich bolo v tme vidiet.
Od pondelka 15 septembra sme spat v Havane. Pocas prechadzania cez cestu sa obavame o svoje zivoty. Na celej Cube su takmer ziadne prechody pre chodcov. Ak prechadzas cez velku krizovatku, vyberies sa najskor do stredu vozovky a nasledovne utekajuc prejdes na druhu stranu. Ak sa chces vyhnut tejto hektickej doprave doporucujem ti zajst si do kina. Tam sa ti moze stat, ze vypadne niekolko krat elektrina a tym sa ti dostane dost casu sa uvolnit.
Zdravi Vas,
Mira
Cuba 8.9. - 16.9. (met Michaël)
Hallo lieve mensen,
Hier ben ik met mijn eerste reisverhaal:
Niet alleen het vertrek vanuit het Schiphol maar ook de aankomst op Jose Marti aeropuerto in La Habana is volgens de planning gelopen. Iets na 18.00 uur plaatselijke tijd zijn we in een taxi gestapt en werden we naar onze luxe bestemming gebracht, het hotel Saratoga. We konden jammer genoeg onze aankomst niet heel uitbundig vieren vanwege de prijzen van de cocteils die zeer tegen vielen. Vrij nuchter hebben we ons in de bed gestopt.
Onze eerste echte dag in Havana is begonnen in deel VIEJA, het grootste koloniale stadshart van Latijn-Amerika. Om daar te komen hebben we niet voor de hoofdweg gekozen , maar voor het zijstraatjes. Behalve de stonk die het uitval op de straten veroorzakte hebben we ons kostelijk vermaakt. De deuren van cubaanse huizen gaan bijna 24 uur niet dicht, de mensen staan vaak buiten om zich te 'socialize'. Voor de mannen is knipoog geven of een kusje naar langs lopende vrouwen sturen hetzelfde als voor de vrouwen 'buena' te zeggen. In plaats van netjes terug te groeten kiezen ze vaak voor een opvallender manier. Om een dag nog wat spannender te maken heeft na terugkomst een instructiebrief i.v.m. het hurikaan IKE onder de deur op ons staan te wachten. Vanaf dat moment hebben we komende 24 uur alleen in het hotel doorgebracht. Zittend in het restaurant luisterde we naar de mannen die buiten bezig waren om de ramen met het houten platen dicht te timmeren. Uiteindelijk viel alles mee. Voordat IKE zich langs de Havana weg naar Pinar del Rio waaide heeft hij zijn kracht verloren en kon zich alleen met het graad 1 prijzen. Na 3 nachten in de meest dure hotel van Cuba te geslapen hebben is onze avontuur begonnen.
Zonder slaapplaats en met enige twijfels van Michaël zijn we na 10 minuten lopen op het centraal station beland, vast besloten om een kaartjes naar Pinar del Rio te kopen. Helaas was niet alleen deze besteming maar ook alleandere plaatsen vanwege hurikaan niet bereikbaar. Gelukkig heeft de redende angel zich in de vorm van ene Yuri aangediend. Op het moment dat onze spaans niet genoeg woorden kende en het conversatie begon te happeren bleek dat hij vrij goed engels kon pratten. Bovendien heeft hij zich aangeboden om een slaapplaats voor ons te regelen bij zijn bekende. Geen Casa particulares, gewoon onoficieël bij een cubaan te slapen. In opzicht een bijzonder gelegenheid omdat dit verboden is op Cuba. Cubanen mogen geen buitenlandersin hun huizen laten slapen. Het is ook verboden om voor lange afstanden de bus te nemen die speciaal voor cubaanse mensen bestemd is. Als cubanen buitenlandse lifter meenemen kunnen ze een boete krijgen als ze geen vergunning hebben. En wat vindenjullie van deze: op gegeven moment waren we op zoek naar een wisselkantoor en liepen we door het ijssaloon terrein heen. Opeens komt een man ons vragen wat we daar deden; of we een eijsje kwamen kopen. Want dan stonden we namelijk in verkeerde gedeelte, in het gedeelte waar alleen aan cubanen eijs verkocht werd. Voor de toeristen hadden ze appart gedeelte. Met enige onbegrip voor zulke situatie's hier op Cuba liepen we met glimlach weg om een wisselkaantor verder te zoeken.
Heerlijk geslapen en vol optimisme verlieten we onze illegale slaapplaats en samen met Yuri hebben we een treinstation voor in een busstation gereuld en Pinar del Rio voor de stad Matanzas. De dag begon met slechte nieuws: er was in enige bus die dag naar Matanzas reidt geen plaats meer. En toen...toen kwam Yuri met zijn plannetje om ons in oude LADA 1500 (russische auto) te laten instappen en naar enige onderhandelen over de prijs hebben we La Habana en Yuri uitgezwaaid. Maar nog voordat we de deur van LADA dicht gooide heeft Yuri mijn adressenlijst met 1 nieuwe voor in Matanzas verrijkerd. Als bonus heeft hij hetzelfde persoon in Matanzas gebeld om te vragen of hij ons nahet aankomst kon komen halen en een bed te regelen. Zo hebben we eerste keer in oldtimer gezeten en in casa particulares geslapen.
We hebben 4 dagen in Matanzas met de Bacunayagua-brug die met 110 m hoogste brug is , Valle de Yumuri (prachtige natuur gebied), Cuevas de Bellamar (grotten) en toeristen paradijs Varadero ingevuld. Tijdens het lopen in Valle de Yumuri kregen we de lift van 2 mannen in een zeer oude vrachtwagen. Met 20 km per uur en drie kwartier later werden we thuis afgezet. Aan Varadero zouden we de minst leuke herineringen overhouden. Ondanks dat we ons illegal met de bus voor cubanen lieten vervoeren voor 1 peso was het golfen dermate duur (80 peso's greenfee+autotje, 55 peso's clubhuur) dat Michaël zijn golfdroom heeft laten vliegen. Maar dat had hij beter wel kunnen doen want dan had hij zijn horloge tenminste nog en ik mijn slippers. Nadat deze ons dierbare spullen van ons waren gestolen tijdens het beach volleybalen , liepen we met 2 personen op 2 schoenen naar het winkelcentrum.
Het opvallend aan Matanzas was dat er veel nederlandse bussen te zien waren. Er was een moment dat ik dacht: heej ik kan voor 50 centavos naar Almere stad, via Almere Muziekwijk komen. Deze nederlandse bussen hebben namelijk nog steeds de originele bestemingen boven de voorruit staan. De fietsers vielen ook op. Die slimmeriken hebben het probleem van geen fietslicht te hebben opgevangen door CD's als reflektoren voor en achter te gebruiken.
Vanaf maandag 15.9. zitten we terug in La Habana. Tijdens oversteken vrezen we ons altijd voor ons leven. In hele Cuba zijn bijna geen zebra padden te vinden. Als je grote kruising oversteekt loop je eerst naar het midden en vervolgens renend steek je de rest over. Om dit hectische verkeer te ontvluchten is het zeer aan te raden je toevlucht tot de bios te zoeken. Daar kan het je gebeuren dat de electiciteit meerdere keer uitvalt en je daardor genoeg tijd krijgt om je te ontspannen.
Groetjes en tot andere keer,
Mira
P.S. Hebben jullie trouwens enig idee hoe lang het duurt om de foto's te uploaden bij een haperende 56 K6 internet verbinding?